Porto - Demo Blog 5

Sevgi Soysal’ın Tutkulu Perçem (1962) adlı eseri kadın anlatıcıları merkeze alan ve kadınlık hakkında çeşitli anlatılar ortaya koyan öykülerden oluşur. Kurgusunda toplumsal cinsiyet, beden ve mekân gibi unsurları öne çıkaran bu öyküler, karakterlerin kimlik performansları bağlamında akışkan ve değişkendir. İncelenen altı öyküde, mekân ve beden kurguları üzerinden kadın karakterlerin toplumsal cinsiyet kimlikleri alt üst edilmektedir. Toplumsal cinsiyetin bir yanılgı olduğu ve başarısızlığa uğrama zorunluluğunun yanı sıra bilinçli bir parodisi yapılabileceğini yansıtan “alt üst etme” kavramı, Butlercı bir perspektifle çalışmanın temelini oluşturur. Alt üst etme biçimleri, Tutkulu Perçem’deki öykülerde, iğrenç (abject) ve grotesk imgelerle ortaya çıkar. Toplumsal cinsiyet ve eril tahakküm unsurlarını da göz önünde bulundurarak yapılan incelemelerde kadın karakterlerin erkeklerle çatışma halinde olduğu saptanmıştır. Çatışma, genellikle kadın karakterlerin özel hayatında baskı uygulayan veya tacizde bulunan erkek figürler üzerinden yansıtılır. Öykülerde grotesk imge, bu erkek figürlerini ve tahakküm düzenini ortaya çıkarmak ve dönüştürmek için kullanılır. İğrenç (abject) ise kadın karakterin kendisi için ve kendini keşfederken gerçekleştirdiği yıkıcı eylemleri tanımlamak için kullanılır. Bu çalışma, Tutkulu Perçem’de toplumsal cinsiyet kimliği ve bu kimliğin alt üst edilme biçimlerini Butler, Bahtin ve Kristeva kuramlarıyla incelemektedir. Bunun yanı sıra öykülerde ortaya çıkan alt üst etme biçimlerinin yıkıcı etkisini, yazının olanakları bağlamında tartışmaktadır.

Sevgi Soysal's Tutkulu Perçem (1962) consists of stories that focus on female narrators and present various narratives about womanhood. These stories, which highlight elements such as gender, body, and space in their plots, are fluid and changeable in the context of the characters' identity performanceIn the six stories examined, the gender identities of female characters are subverted through the construction of space and body. The concept of “subversion,” which reflects the idea that gender is a fallacy and that failure is inevitable, but can also be consciously parodied, forms the basis of the study from a Butlerian perspective. Forms of subversion appear in the stories in Tutkulu Perçem through abject and grotesque image. Studies that take into account gender and male domination have found that female characters are in conflict with men. Conflict is usually reflected through male figures who exert pressure or harass female characters in their private liveIn the stories, grotesque imagery is used to reveal and transform these male figures and the system of domination. Abject is used to describe the destructive actions that the female character performs for herself and while discovering herself. This study examines gender identity and the forms of subversion of this identity in Tutkulu Perçem through the theories of Butler, Bakhtin, and Kristeva. In addition, it discusses the destructive effect of the forms of subversion that emerge in the stories in the context of the possibilities of writing.