Porto - Demo Blog 5

Yazar	: Fatih Şayhan
Türü	:
Baskı Yılı	: 2014
Sayı	: 11
Sayfa	: 163-171

Özet
Tanzimat devriyle birlikte başlayan, geleneksel kalıpların yeniden diriliş estetiği şeklinde ortaya konulması ve bu bilinç etrafında hareket edilmesi, yirminci yüzyılın başlarına doğru edebi anlamda da ulusalcı bir söyleme dönüşmüştür. Kendilik değerlerine dönük ulusalcı söylem, Beş Hececiler’de kendisini iyiden iyiye göstermiştir. Beş Hececiler içerisinde ise millî kaynaklara yöneliş ve belleklerdeki hafıza yitimini yeniden canlandıran şairlerin başında şüphesiz Faruk Nafiz Çamlıbel gelir. Faruk Nafiz’in “Han Duvarları” adlı şiiri, yatay boyutta Anadolu insanını yakından tanıma ve Anadolu coğrafyasıyla bütünleşmenin metne yansıyan yüzü olsa da dikey boyutta ihmal edilen, terk edilen Anadolu coğrafyasının ve insanının bir panoramasıdır. Bu çalışmada, Faruk Nafiz Çamlıbel’in Han Duvarları şiirinde, yıllarca ihmal edilen Anadolu insanının mekânla kurduğu ontolojik ilişki irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler
Ulusalcı Söylem, Gelenek, Diriliş, Mahrumiyet, Mekân-İnsan.

Abstract
Rupture from traditional motifs in the reform era which revealed in a revitalized form and acting in accordance with this attitude led to a nationalist discourse at the begining of 20th century. The naturalistic discourse which is associated with self-worth was used by five Syllabics clearly. Faruk Nafız Çamlıbel was a leading person among the five syllabics who focused on national resources and restored loss of consciousness. Although Faruk Nafız’s poem called “Han Duvarları” offers familiarity with Anatolian people and geography in lateral dimension, it is a panorama of ignored and deserted Anatolian geography and people in vertical dimension. This study aims at analysing the ontological relationship with the space that the neglected Anatolian people built in the poem “Han Duvarları.”

Keywords
The nationalistic discourse, Tradition, Revival, Deprivation, Space-Man.