Porto - Demo Blog 5

Büyülü gerçekçilik, olağanüstü unsurların gündelik hayatın sıradanlığı içinde aktarıldığı, gerçek ile hayalin sınırlarını belirsizleştiren bir anlatı biçimidir. Latin Amerika edebiyatında doğan bu anlatı türü, zamanla evrenselleşerek farklı kültürel bağlamlarda da özgün biçimlerde uygulanmaya başlar. Özellikle toplumsal, tarihsel ve kültürel kırılmaları ifade etmede sunduğu özgürlük ve çok katmanlılık büyülü gerçekçiliğin edebi etkisini artırır. Türk edebiyatında 1980’lerden itibaren belirginleşmeye başlayan büyülü gerçekçilik, 2000 sonrası romancılığında yerel kültürel ögeler ve postmodern anlatım teknikleriyle zenginleşerek güçlü bir anlatı formuna dönüşür.
Bu çalışma, Fuat Sevimay’ın Kapalıçarşı romanında büyülü gerçekçi unsurları inceleyerek 2000 sonrası Türk romanında bu anlatım tarzına yönelik eğilimleri ortaya koymayı amaçlamaktadır. Roman, tarihsel süreklilik ile bireysel anlatıların iç içe geçtiği, çok katmanlı bir anlatı evreni kurarken mitolojik unsurlar, masalsı anlatılar ve gerçekdışı olaylarla örülmüş yapısıyla büyülü gerçekçiliğin temel özelliklerini taşır. Ancak bu büyüsel anlatı yalnızca estetik bir tercih değil eleştirel bir söylemin taşıyıcısı olarak da işlev görmektedir. Anlatının ironik dili, tarihsel göndermeleri ve kültürel melezliği, bireyin ve toplumun dönüşümünü çok katmanlı bir perspektiften yansıtır. Çalışmada, Kapalıçarşı’daki büyülü gerçekçi unsurlar tespit edilerek ve büyülü anlatımın eleştirel, ideolojik ve tarihsel işlevi ortaya konularak büyünün, toplumsal belleğin yeniden yazımı ve sorgulanmasında nasıl bir araç haline geldiği tartışılmaktadır. 

Magical realism is a narrative mode in which extraordinary elements are conveyed within the ordinariness of everyday life, blurring the boundaries between reality and imagination. Originating in Latin American literature, this mode has gradually become universal, taking on distinctive forms in various cultural contexts. Its capacity to express social, historical, and cultural ruptures through freedom of form and multilayered narration has significantly enhanced its literary impact. In Turkish literature, magical realism began to gain visibility in the 1980s and evolved into a powerful narrative form in post-2000 novels, enriched by local cultural elements and postmodern techniques.
This study aims to examine the magical realist elements in Fuat Sevimay’s novel Kapalıçarşı and to reveal the tendencies toward this narrative mode in Turkish fiction after 2000. The novel constructs a multilayered narrative universe in which historical continuity intertwines with individual stories, embedding mythological motifs, fairy-tale structures, and fantastical events hallmarks of magical realism. Yet this magical dimension serves not only as an aesthetic choice but also as a vehicle for critical discourse. Through its ironic tone, historical references, and cultural hybridity, the narrative reflects individual and social transformation from a multifaceted perspective. By identifying the magical realist components in Kapalıçarşı and analyzing the critical, ideological, and historical functions of its magical mode, the study explores how the “magical” becomes an instrument for rewriting and questioning social memory.