NÂZIM HİKMET’İN BAKIŞIYLA NÂMIK KEMAL
(‘NÂMIK KEMAL’ FROM THE PERSPECTIVE OF NÂZIM HİKMET
)
|
Yazar
|
:
Cafer Gariper
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2013
|
|
Sayı |
:
10
|
|
Sayfa |
:
79-98
|
|
|
Özet
20. yüzyıl Türk edebiyatının öne çıkan sanatkârlarından Nâzım Hikmet, 1935’te Peyami Safa hakkında yazdığı bir hicivde Nâmık Kemal’i alaya alır. 1936’da kendisiyle yapılan bir mülakatta ise Nâmık Kemal’i sert bir şekilde eleştirir. Nâmık Kemal’in yaşadığı toplumun gerçekliğini kavrayamadığı, seçkinci bir tavır takındığı, çağının gerisinde, sınırlı hürriyet yanlısı, sınıflı toplumun ürünü, burjuvazinin bayraktarı olduğu görüşünü ileri sürer. 1942’de yazdığı bir mektupta ona bakışının değişmeye başladığı görülür. İdeolojik temelli bu görüşlerini hayatının sonuna doğru yeniden gözden geçirme ihtiyacı duyar. Nâmık Kemal’e yönelttiği eleştirinin hatalı olduğunu ifade eder. Onun bu geri dönüşü, ideolojik bakışı kadar ikili zihin yapısının ürünü olarak anlam kazanır.
Anahtar Kelimeler
Nâzım Hikmet, Nâmık Kemal, hiciv, eleştiri.
Abstract
Nazım Hikmet who is one of the prominent artists of 20th century Turkish Literature ridicules Namık Kemal in a work of the satire written about Peyami Safa in 1935. Also in an interview made with him in 1936, Nazım Hikmet criticizes harshly Namık Kemal. Nazım Hikmet asserts the views of Namık Kemal’s incomprehension the reality of the society in which he lives, his adopting an elitist attitude, his being behind his age, limited, a suporter of independence, a product of the class society and a bannerbearer
of bourgeoisie. Nazım Hikmet realizes that his point of view about Namık Kemal changes in his letter
written in 1942. But he needs to reconsider his first fundemental ideologic views towards the end of
his life. He states that the criticisims directed at Namık Kemal do not reflect truths. His return, as much
as his ideologic views makes sense as a product of dual structured mind.
Keywords
Nazım Hikmet, Namık Kemal, satire, criticisim.