İKİNCİ YENİ VE ETKİSİNDEKİ ŞİİRDE ZAMAN ALGILARI
(CONCEPTIONS OF TIME IN POST-1950 TURKISH POETRY
)
|
Yazar
|
:
Hayrettin Orhanoğlu
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2012
|
|
Sayı |
:
7
|
|
Sayfa |
:
185-215
|
|
|
Özet
Zaman, Divan şiirinde dünyevî olanın sınırları içinde ele alınırken çoğu kez bir şikâyet mevzuudur. Aradan yüzyılların geçmesine ve sanayileşme çağının büyük kırılmasına rağmen günümüz şiirlerinde de zamandan hâlâ şikâyet edilmektedir. Ancak ‘içsel zaman’dan sayılabilir nesnel zamana geçişi de sembolize eden bu zaman algılarının şairlerin bakışına göre nasıl şekillendiği üzerine pek durulmamıştır. Bu çalışmada özellikle şehirleşme ile modernleşme sancılarının arttığı 1950 sonrasındaki şiirlerde şairlerin zaman algıları söz konusu edilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Zaman, şiir, bilinç, imge, algı.
Abstract
Time is often a matter of grievance, as dealt with within the boundaries of worldly, in classic Turkish poetry. Despite the several centuries that have passed and the spectacular breakthrough of the industrialization era, time is still complained of in contemporary poetry. However, it’s not thoroughly discoursed how such perceptions of time, which also symbolize the transition from ‘innate time’ to objective and quantitative time, are shaped according to the aspects of the poets. In this study the perceptions of time in the period of post-1950, when the travails of urbanization and modernization spectacularly increased, are discussed.
Keywords
Time, poetry, consciousness, simulacrum, perception.