Özet
TÜRK ŞİİRİNDE BOŞLUK / HİÇLİK DUYUMUNUN FENOMENOLOJİSİ
Türk şiirinde ‘Boşluk’ ve ‘Hiçlik’ imgesi zengin otantik ve egzotik duyuş ve düşünüşleri karşılar. ‘Boşluk’ ve ‘Hiçlik’ imgesi Türk şiirinde insanın o ulaşılmaz Gerçek’inden gelen bir duyum olarak kabul edilerek Özne’yi kuran insanlaşmanın kurucu jesti olarak işlenir. Türk şiirinde ‘Boşluk’ ve ‘Hiçlik’ imgesi
nesnenin, özne tarafından kat edilerek aşılma çabası sonucunda ortaya çıkardığı duyumlara karşılık gelir.
Benzer şekilde ‘Boşluk ve ‘Hiçlik’ imgesi Türk şiirinde öznenin arzusunun arzusunu yani saf idealleştirilmiş arzuyu ortaya koyar. Türk şiirinde görülen ‘ruhun-psişik dünyanın-fiilî dünyadan çekilişi, kendi içine kapanışı, içe-çökelişi, dış dünya ile tüm bağların koparışı sonucunda yaşandığı tüm duyumlar ‘Boşluk ve Hiçlik ’imgeleriyle sunulur. Bu noktada Boşluk ve Hiçlik imgesi Çağdaş Türk şiirinde bireyi kuşatan doğal çevreye gömülmüşlüğün sona ermesi anlamına gelir.
Anahtar Kelimeler
Türk Şiir, Boşluk ve Hiçlik, Türk Şiiri ve Boşluk/Hiçlik.