Bu çalışma, çağdaş kadın edebiyatında insandan ibaret olmayan dünyalarla iç içe geçmiş abject ve grotesk kadın bedeni temsillerini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu temsiller, kadın cinselliğini ve kadın bedenini aşırı, bastırılmış ve eyleyicilikten yoksun olarak kurgulayan ataerkil sistemi sorgulamakta ve onu yıkmayı hedeflemektedir. Çalışma, kuramsal çerçevesini Julia Kristeva’nın abjection kuramı ile Mikhail Bakhtin’in grotesk beden kavramı üzerine inşa etmekte; doğa, toplumsal cinsiyet ve kesişen baskı sistemleri arasındaki etkileşimi incelemek amacıyla ekogotik, feminist ekoeleştirel bir perspektif önermektedir.Bu bağlamda çalışma, Anita Desai’nin Fire on the Mountain ve Latife Tekin’in Zamansız adlı eserlerini incelemekte; ırk, sınıf ve cinsiyetle işaretlenmiş abject ve grotesk kadın bedenini doğa ve kadınlar üzerindeki eril tahakküme karşı bir direniş alanı olarak ele almaktadır. Grotesk ve iğrençlik kavramlarının, ataerkil düzen tarafından norm dışı kadın bedeniyle ilişkilendirilme biçimlerini ve bu kavramların “doğal” kabul edilen şeyler üzerinden nasıl tanımlandığını sorgulamaktadır. Çalışma, incelenen metinlerin sınırları ihlal eden ve hiyerarşileri altüst eden abject kadın bedenini, insan-merkezli olmayan bir bakış açısından insanlık ve kadınlık tanımlarını yeniden düşünmeye imkân veren karnavalesk bir başkaldırı biçimi olarak sunduğunu öne sürmektedir.