Türklerin XI. yüzyılda Anadolu’ya gelmelerinden sonra Türk-İtalyan ilişkileri Akdeniz coğrafyasında gerek ticarî gerekse de kültürel alışveriş temelinde ve bir çeşit hâkimiyet mücadelesi şeklinde inişli çıkışlı sürmüştür. XIX. yüzyıla gelindiğinde ise İtalya siyasî birliğini tamamlamış ve önce Osmanlı toprağı olan Trablusgarp bölgesini işgal etmiş akabinde ise Anadolu’da toprak elde edebilmek için I. Dünya Savaşı’na girmiştir. Türkiye’nin Millî Mücadele’den başarıyla çıkmasından dolayı emellerini gerçekleştirmeyen İtalyanlar, 1922’de Mussolini’nin iktidara gelmesiyle tekrar “Büyük İtalya” hayaline kapılmışlardır. Bu hayal doğrultusunda Akdeniz havzasında ve Anadolu’da hak iddia etmişlerdir. İtalya’nın Türkiye hakkındaki tehditkâr söylemleri Türkiye’yi rahatsız etmiş ve yaşanan bu rahatsızlık Türk şiirine de aksetmiştir. Bu çalışmada İtalya’nın hem siyasî hem de edebî alandaki Türkiye aleyhine söylemlerinin Türk şiire yansımaları tespit edilerek dönemin siyasî, içtimaî ve zihnî dünyası çözümlenmeye çalışılmıştır.