Abstract
YAHYA KEMAL: “KENDİ GÖK KUBBEMİZ” ALTINDA ÖLÜM
ÖZ
Ölüm, yaşadığımız hayatın kaçınılmaz bir gerçeğidir. Nitekim her insan doğacak, yaşayacak ve ölecektir. İnsanoğlu yaşadığı müddetçe bu gerçeğin farkındadır. Farkındalığının azaldığı durumlarda, yakınındaki bir kişinin yahut bir diğer canlının ölümü üzerine kişide bu bilinç yeniden canlanır.
Sanatkâr, yaşamı herkesten daha fazla derinlemesine idrak eden, gözlemleri, duyuş ve sezişleri en fazla olan kişidir. Bu durumda ölüm sanatçının elinde biyolojik bir hadise olmaktan çıkar, bir estetik değer ve anlam kazanır.
Bu çalışmamızda Cumhuriyet Dönemi Türk edebiyatının büyük şairi Yahya Kemal Beyatlı’nın “Kendi Gök Kubbemiz” adlı kitabında yer alan şiirlerinde ölüm temasını nasıl ele aldığını inceledik. Diyebiliriz ki, Yahya Kemal ölüm realitesi karşısında umumiyetle bir rind edasıyla durmaktadır. O, ölümü “asûde bir bahar ülkesi” olarak görüp “Ölmek kaderde var, bize ürküntü vermiyor.” diyerek büyük bir sükût ve tevekkül içinde beklemeye koyulmuştur.
Keywords
Yahya Kemal Beyatlı, Kendi Gök Kubbemiz, Şiir, Ölüm, Ahiret