Abstract
İSMET ÖZEL’İN AMENTÜ ŞİİRİ ÜZERİNE SEMBOLİK BİR OKUMA
İsmet Özel, Cumhuriyet dönemi Türk şiirine biçim ve içerik açısından yön veren şairler arasında yer alır. 1964’te İkinci Yeni şiirinin benimsediği değerlerle Türk edebiyatına katılan İsmet Özel, 1965’ten sonra bu ekolden ayrılır ve Toplumcu gerçekçi şiire yönelir. Marksist estetiğin temellendirdiği Toplumcu gerçekçilik, 1970’lere kadar Özel’in şiirlerine imge ve imaj dünyası bakımından biçim kazandırır. 1970’lerden sonra değerler dünyasında büyük çatışmalar yaşayan şair, Marksist dünya görüşünden uzaklaşır. Zihnini meşgul eden sorulara cevap bulmak ve kendi ben’inin hezeyanlarını dindirmek için bir mutlak sığınak arar. Arayışını, İslami tefekkürde neticelendiren şair, isyan, kavga ve başkaldırıya matuf ruhunun huzursuzluğunu sağaltmak, kendine ve yaşama güven duymak arzusundadır. Amentü, bu arzunun sembolik yansımalarını içerir. Amentü’de yaşamın bütün evrelerini sorgulayan şair, dönemin ruhuna sinen bozulmayı, yabancılaşmayı ve çürümeyi, hem şahsında hem de yozlaşmış toplumun yapısında yansıtır. Bu çalışmada, İsmet Özel’in modernite bağlamında irdelediği dönemini ve İslami söylemi referans alarak değişen ben ’ini incelemeye çalıştık.
Keywords
İsmet Özel, Amentü, Modernite, Farkındalık ve Değişim.