Abstract
ŞAİRİN EPOSUNDAN FİLOZOFUN LOGOSUNA ŞEYH BEDREDDİN İMGESİ
Platon’un şairle savaşının temelinde, sadece şairin ontolojik düzlemde zayıf bir konumlanışı olan imgelerle iştigal etmesi yatmaz. Şairler, özellikle Homeros gibi destan şairleri, toplumsal nomos ve ethosun kurucu aktörleridir. Oysaki Platon’un da kendi yöntemleriyle toplumsal nomos ve ethosun kurulması hususunda radikal bir talebi vardır. Bu nedenle şairle güçlü bir çekişme içerisine girer. Onun çekişmesi aslında rasyonalite ile muhayyile, logos ile epos/mitos arasındaki çekişmedir. Bu bağlamda çağdaşı olmamasına rağmen, bir destan yazıcısı olarak Nâzım Hikmet de Platon’un rakibidir. Nitekim Şeyh Bedreddin imgesinin ve bu hususta bir tür toplumsal algının oluşturulmasında onun etkisi yadsınamaz. Kadim rekabetten ilhamla, destan yazarının şekillendirdiği toplumsal zihniyetin, yeniden teşekkülüne Platon temsilinde felsefenin de namzet olduğu öne sürülebilir. İşte bu çalışmada Nâzım Hikmet’in muhayyilesinde iki boyutuyla öne çıkan, yani bir sosyalist ve materyalist olarak Bedreddin imgesi rasyonalitenin miyar taşına vurulacaktır. Acaba Şeyh Bedreddin gerçekten sosyalist ve materyalist midir? Yoksa “şair” her zamanki gibi aklı kötürüm bırakarak hakikati manipüle mi etmiştir?
Keywords
Şeyh Bedreddin, Nâzım Hikmet, Platon ve Şair, Materyalizm, Sosyalizm.