Abstract
TÜRK ROMANINDA (1980-1990) GÖÇÜN SOSYOLOJİK ETKİSİ: ÖTEKİLER
İnsanların belli amaçlar (ekonomik, siyasi, sosyal) doğrultusunda coğrafi olarak yer değiştirmelerinin ifadesi olan göç olgusu, beraberinde sosyolojik bir hareketlenme getirir. Göç; bireyin asıl yerinden, kökünden, özünden ayrılış ve kopuşun ifadesi olsa da yaşam şartlarının olumsuzluğu, yetersizliği ve olumlu şartların cazibesi karşısında gitmek, kopmak ve göçmek mecburiyetindedir.
Moderniteyle birlikte bu çıkmazda kalan bireyin trajedisini ve insan gerçekliğini öznel tasarımlarla dilin bütün imkânlarından yararlanarak yansıtan edebiyat ve bilhassa roman, insana dair ne varsa etkileme gücüne sahip olan göçün, neden olduğu sosyo-psikolojik kırılmaları ve kültürel değişimleri kurgusal bir zenginlik olarak bünyesinde barındırır. Türk toplumunun 1950 ile başlayan göç macerası, toplum ve tarih bazında sosyolojik kimliği şekillendirerek romanlara konu olur. 1980-1990 arası yazılan Türk romanlarındaki ele alınan iç ve dış göç olgusu ve göçün etkileri; Alev Alatlı’dan Fakir Baykurt’a, Adalet Ağaoğlu’ndan Sevinç Çokum’a kadar 10 romancımızın 10 romanında yansıtılmaya çalışılır.
Bu makalede amaç; göç ile sosyolojik hareketlenmeye maruz kalan Türk toplumunun şekillenmesinin romanlara yansımış halini görmektir. Bu romanlarda birey ve toplum bazındaki göçe bağlı kültürel değişim ve ötekileşme, tespit edilmeye çalışılmıştır.
Keywords
Göç, toplum, roman, öteki ve kültürel değişim