Abstract
NÂZIM HİKMET’İN BAKIŞIYLA NÂMIK KEMAL
20. yüzyıl Türk edebiyatının öne çıkan sanatkârlarından Nâzım Hikmet, 1935’te Peyami Safa hakkında yazdığı bir hicivde Nâmık Kemal’i alaya alır. 1936’da kendisiyle yapılan bir mülakatta ise Nâmık Kemal’i sert bir şekilde eleştirir. Nâmık Kemal’in yaşadığı toplumun gerçekliğini kavrayamadığı, seçkinci bir tavır takındığı, çağının gerisinde, sınırlı hürriyet yanlısı, sınıflı toplumun ürünü, burjuvazinin bayraktarı olduğu görüşünü ileri sürer. 1942’de yazdığı bir mektupta ona bakışının değişmeye başladığı görülür. İdeolojik temelli bu görüşlerini hayatının sonuna doğru yeniden gözden geçirme ihtiyacı duyar. Nâmık Kemal’e yönelttiği eleştirinin hatalı olduğunu ifade eder. Onun bu geri dönüşü, ideolojik bakışı kadar ikili zihin yapısının ürünü olarak anlam kazanır.
Keywords
Nâzım Hikmet, Nâmık Kemal, hiciv, eleştiri.