Abstract


CUMHURİYET DÖNEMİ TÜRK ŞİİRİNDE AŞKIN HALLERİ/FENOMENOLOJİSİ (GÖRÜNGÜSÜ) ÜZERİNE BİR İNCELEME
Düşünce tarihinde aşkın “ne”liği/ne olduğu, nasıl ortaya çıkıp geliştiği ile ilgili birçok teori kurulmuş, önerme ileri sürülmüştür. Hiç kuşkusuz bunlar aşkı, aşkın (transandantal) bir şekilde ortaya koymamış bu duyumun yaşamda içkin olan görüngüleri (fenomenleri) üzerinde durmuştur. Her bir görüngü (fenomen) de aşk duyumunun bir yönünü ortaya koymuştur. Edebiyat ise bu teori ve önermelerin dışında aşkı tema olarak işleyerek aşkın değişik görüngüleri (fenomenler)nin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bu durumda hem düşünce tarihinde hem de edebiyatta aşk, yaşama içkin olarak işlenmiştir. Bu noktada düşünce, tarihi aşk üzerine teori geliştirmek ve önerme ileri sürmek isteyince edebi eserlerdeki aşkın görüngüler (fenomenler)ine bakmıştır. İşte bu makalede Cumhuriyet Dönemi Türk Şiirinde aşkın görüngüleri (fenomenleri) tespit edilerek bunların şiirlerde nasıl işlendiği felsefe ve psikanaliz yan okumalarıyla ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu noktada aşkın Cumhuriyet Dönemi Şiirindeki Görüngüleri (fenomenleri) şu şekilde belirmiştir: Aşk bir Yabancılaşmadır, Aşk Engelle Ortaya Çıkar. Aşkta Neden Yoktur, Aşk Nedensizlikten Doğar, Aşkta Olmayana Âşık Olunur, Aşkta Âşık Kendini Sever, Aşk Hayatı Alt Ast Eder.

Keywords
Aşkın Fenomenolojisi, Aşk, Cumhuriyet Dönemi Şiiri, Fenomenoloji.
Kaynakça