Çağdaş Fransız edebiyatının en üretken yazarlarından biri olan Patrick Modiano, toplum ve edebiyat otoriteleri nezdinde büyük bir beğeni kazanmıştır. Bazı eleştirmenlere göre Modiano'nun romanlarının her biri, bir şekilde bir sonrakini tamamlar ve/veya bir öncekinin devamı niteliğindedir. Bunun nedeni, yazarın kendi hayatından ilham alarak romanlarını yazması ve çoğu zaman aynı konuları, aynı temaları benzer unsurlarla ele almasıdır. Sürekli olarak geçmiş ile şimdi arasında gidip gelen Modiano, romanlarında sıklıkla bir anımsama sürecine girer. Modiano'nun hemen hemen tüm romanlarında, anımsama anı bir başlangıç ögesi olarak karşımıza çıkar. Bu anımsama, genellikle hatıraları aracılığıyla fragmanlar (parçalar) şeklinde ortaya çıkar, genel bir özellik olarak bu durum romanlar arasında bir özmetinlerarasılık boyutunun oluşmasına olanak sağlar. Böylelikle Gérard Genette ve diğer metinlerarasılık kuramcılarının tanımladıkları bir içmetinsellik duruma kapı aralar, çünkü anımsama söz konusu romanların içeriğini belirler. Bu nedenle, bu çalışmada Gérard Genette'in çalışmasına atıfta bulunarak “özanımsama” terimini ele alacağız. Dolayısıyla bu çalışmanın amacı, Patrick Modiano'nun Vestiaire de l'Enfance ve Du plus loin de l'oubli romanlarında öz-anımsama süreci bağlamında özmetinlerarası bir analiz yapmaktır.